الگوی رفتاری نماز فرزندان

خانواده و احیاء و پرورش احساس مذهبی (نماز )در کودکان :

غالب رفتارهای انسان براساس یادگیری استوار است و اولین و مهمترین پایگاه یادگیری ، کانون خانواده است ، زیراخمیرمایه شخصیت انسان در خانواده تکوین می یابد و نگرشها ، رغبتها، رفتارهای خوشایند وناخوشایند نسبت به پدیده های مختلف ، از خانه سرچشمه میگیرد.

آنچه که مطلوب است ، در نهاد فرزندانمان وجود دارد و اینک رسالت پیامبر گونه اولیاء است که با باغبانی خود بذر وجود آنان را شکوفا کنند.

کودکان تشنه یادگیری اند :

کودکان تشنه یادگیری هستند و نیاز به دانستن و پی بردن به راز هستی ، یک نیاز فطری است . به هر صورت آنها می آموزند ، بطور مستقیم و غیر مستقیم ، آگاهانه و یا ناآگاهانه . برای کودکان همه جا مدرسه وکلاس درس است و هر کَس می تواند معلّم و مربی باشند.

اگر اولیاء و مربیان بتوانند بسیاری از رفتارهای مطلوب ( مثلا نماز ) و احساسات خوشایند را بطور غیر مستقیم و یا ضمنی ، از طریق بهره گیری از الگوهای رفتاری ، در کودکان ونوجوانان بوجود آورند ، فوق العاده ارزشمند و موثر خواهد بود. یادگیری ضمنی یا مشاهده ای (کودکان رفتارهای والدین را – مثلا نمازخواندن- می بینند) به جهت آنکه یاد گیرنده (فرزند) بصورت آگاهانه و داوطلبانه به موضوع یا رفتار خاصی دقت می کند ، از نگرش مثبت و انگیزه  قوی و غنی برخوردار است (لذا کودک ) کمتر دچار فشار ذهنی و خستگی شده ،از دامنه توجه وسیعتری بهره می برد ، در حالی که در آموزشهای مستقیم همیشه چنین نیست و ممکن است یادگیرنده یا دانش آموز نسبت به موضوع رغبت و انگیزه ای از خود نشان ندهد و زودتر خسته شود.

در یادگیری مشاهده ای ویژگیهای الگو برای کودکان و نوجوانان فوق العاده حائز اهمیت است ، همانطوری که اشاره شد ، غالب آموخته ها ، مهارتها و رفتارهای ما از طریق مشاهده رفتار والدین ، همسالان و مربیان شکل گرفته است .

( برگرفته از کتاب : روشهای پرورشی احساس مذهبی نماز در کودکان – دکتر غلامعلی افروز – صفحات : 12و 13و 15)